دلم لک زد برایت باز از آن لک های تکراری

برایت شعر گفتم شعر میخک های تکراری

ولی وقتی که ترکم میکنی ای بی وفا از تو

دلم پر می‌شود مانند قلک های تکراری

صدای رفتنم را از میان کوچه میفهمی

و میبینی مرا از پشت عینکهای تکراری

به شالیزار چشمانت به جانت پرسه خواهم زد

نمیترسم از اندام مترسکهای تکراری

شبی گفتم که دست از شانه هایت برنمی‌دارم

سرم را گرم کردی با لواشک های تکراری

که از این هم هوایی تر شوم هر روز بعد از ظهر

مرا دادی به دست بادبادک های تکراری

زمان کودکی هایم به پایان آمد اما تو

خودت را جا زدی جای عروسک های تکراری

بیا تا صد غزل در وصف چشمان تو بنویسم

که شعری تازه باشد دست کودک های تکراری