باز باران با ترانه می خورد بر بام خانه
یادم آمد کربلا را دشت پُر شور و بلا را
گردشِ یک ظهرِ غمگین گرم و خونین
لرزشِ طفلانِ نالان زیرِ تیغ و نیزه ها را
با صدای گریه های کودکانه وندر این صحرای سوزان
می دَوَد طفلی سه ساله
پُر زِ ناله
دل شکسته
پای خسته
آخ باران! کی بباری بر تن عطشان یاران...
باز باران ... قطره قطره می چکد از چوب محمِل
خاک های چادرِ زینب(س) به آرامی شود گِل...
